„«Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?» – zapytał Piłat. Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?» Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?» Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd». Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?» Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu». Rzekł do Niego Piłat: «Cóż to jest prawda?» (J 18, 33-37)
„Ja Jestem Drogą, Prawdą i Życiem” powiedział Chrystus. (J 14, 6)
Ja przyszedłem po to, abyście mieli życie i mieli je w obfitości” (J 10, 10).
Życie
Nasi przodkowie przez wieki szukali Boga żywego. W czasach neolitu (3400 p.n.e.) wierzyli, że Bóg życia objawił się w słońcu. Celtowie i ich druidzcy kapłani, którzy przybyli później około 600 r.p.n.e., kontynuowali kult słońca. Słońce było dla nich ucieleśnieniem najwyższej boskości. Świadczą o tym grobowce megalityczne i kamienie druidyczne pozostawione w okolicy. Św. Patryk, były niewolnik i pasterz, zaprosił ich, aby uwierzyli w prawdziwe słońce, Syna Bożego, który przyszedł „aby mieli życie i to w obfitości”. Będąc na to gotowi, stojąc na krawędzi prawdziwej wiary, uczynili ten krok i uwierzyli w Chrystusa jako Drogę, Prawdę i Życie.
W 441 r. Patryk spędził Wielki Post na modlitwie i pokucie na Croagh Patrick. Wiosną przybył tutaj do Ulgort, jak się wówczas to miejsce nazywało, i ochrzcił ludzi, nad źródłem. Od tego czasu to miejse nazywa się Ballintubber le Padraig lub Townland of Patrick’s Well. (Ziemia Źródła św. Patryka)
Groby na pobliskim cmentarzu, który pamięta czasy św. Patryka, mają jedną wspólną cechę – pochowani w nich leżą głową skierowaną ku wschodowi, ich twarze są zwrócone ku wschodzącemu słońcu. A to dlatego, że w dniu ostatecznym Chrystus przyjdzie w chwale, aby podnieść ich ciała z grobów. A słońce, które powstaje codziennie na wschodzie, jest symbolem zmartwychwstania i nowego życia, które Chrystus obiecał przynieść na ziemię.
Stacja II, “Pan Jezus podnosi swój Krzyż.” https://galway.dominikanie.pl/stacja-ii-jezus-podnosi-swoj-krzyz/
