Stacja VII, Pan Jezus upada i podnosi się po raz drugi

Wtedy Jahwe Bóg rzekł do niewiasty:
„Dlaczego to uczyniłaś?”
Niewiasta odpowiedziała:
„Wąż mnie zwiódł i zjadłam.”
Wtedy Jahwe Bóg rzekł do węża:
„Ponieważ to uczyniłeś,
bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych;
na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twojego istnienia.
Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę,
pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej;
ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę.”

(Rodz. 3, 13-15)

Pokusa

„Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Ten „wężowy kamień”, który tu widzimy jest symbolem wielkich pokus, przez jakie musiało przejść Opactwo. Tutaj wymienione są dwie pokusy. Pierwszą, była pokusa „posiadania”. Po 200 latach opactwo, dzięki darom i posagom, posiadało duże obszary ziemi. To bogactwo skusiło króla Jakuba I, który w 1603 r. skonfiskował wszystkie ziemie opactwa. Ta konfiskata oznaczała w efekcie koniec wspólnoty Kanoników Regularnych żyjących dotąd w Opactwie. Z odejściem kanoników historia opactwa powinna się była zakończyć, ale w ich miejsce przybył zakon żebraczy, który przez jakiś czas dalej kontynuował dzieło Boże w opactwie. Druga pokusą, była pokusa „rozpaczy”. W 1846 r. kapłani i miejscowa społeczność postanowili odnowić zrujnowany kościół opactwa. W tym celu zamontowali osiem dużych okien w nawie głównej, odbudowali ściany szczytowe i byli gotowi zadaszyć kościół gdy nadszedł wielki głód. W miejscowej parafii liczącej wówczas 8 000 mieszkańców 3000 ludzi zmarło z głodu i chorób. Wielu zaś z tych, którzy przeżyli, miało na sobie tylko szmaty. Z racji zrujnowanego i nieodnowieonego kościoła kapłani przenieśli niedzielną mszę gdzie indziej. W rezultacie miejscowi ludzie w swojej biedzie wyszli z chat, usunęli kamienie blokujące drzwi kościoła i zaczęli odmawiać różaniec wokół ołtarza. Działo się tak przez pięć kolejnych niedzieli, aż w końcu kapłani wrócili i pośród ruin zaczęli na nowo odprawiać Mszę św.

Stacja VIII, „Pan Jezus pociesza i upomina płaczące niewiasty.” https://galway.dominikanie.pl/stacja-viii-pan-jezus-pociesza-i-upomina-placzace-niewiasty/