Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za [wielką] bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele! (1 Kor 6, 19-20)
Umarliście bowiem i wasze życie Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. (Kol 3, 3-4)
Wewnętrzna godność
Na tej stacji "widzimy" Jezusa obnażonego ze swoich szat. Dwie zewnętrzne skały ukazują zdejmowanie szat, środkowa zaś „pozostawienie Chrystusa odsłoniętego bez godności”. Jeśli jednak rozumiemy celtycką sztukę i jej symbolikę, to wiemy, że ta środkowa skała wskazuje na ogromną godność. Przede wszystkim jest to kamień zwężający się ku górze - to oznacza święty kamień religijny (gdyby zwężał się on ku dołowi byłby symbolem płodności). Kamień ten ma także zaznaczone cztery krawędzie, to kamień godny noszenia nazwiska ważnej osoby, wodza lub jego syna. W starożytnym piśmie celtów Ogham zapisano na nim imię Mac De - Syn Boży - to największą godność, jaką można mu byłó nadać. W 1653 r. to królewskie opactwo, a wraz z nim kościół zostało złupione i spalone przez armię Cromwella. A jednak zachowało ono swoją nienaruszoną, wewnętrzną godność - ołtarz schowany pod zrujnowanym dachem. Przez 250 kolejnych lat, ludzie klęczeli tu na trawie w ruinach murów kościoła i czcili Boską Tajemnicę, która była celebrowana podczas Eucharystii na tym wewnętrznym ołtarzu.
Stacja XI, „Pan Jezus zostaje przybity do krzyża.” https://galway.dominikanie.pl/stacja-xi-pan-jezus-zostaje-przybity-do-krzyza/
